نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

• مهدی معتمدمنش

دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده

این مقاله با بازخوانی انتقادی روند تاریخی نوآوری در معماری، روایت رایج از «معمار قهرمان» را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که نوآوری‌های معماری و سازه‌ای مدرن، نه زاده نبوغ فردی، بلکه نتیجه تداوم سنتی معرفتی، فلسفی و تجربی در تعامل با طبیعت بوده‌اند. با تکیه بر تحلیل سه‌مرحله‌ای—از تقلید شهودی تا انتزاع تحلیلی و نهایتاً تعامل متقابل—مطالعه حاضر نشان می‌دهد که طبیعت، نه تنها الهام‌بخش زیباشناختی، بلکه شریک روشی و شناختی در فرآیند طراحی بوده است. در این چارچوب، مدل‌های فیزیکی کوچک‌مقیاس به‌عنوان ابزارهای تولید دانش و آزمایش فرم، جایگاهی کلیدی در معماری قرن بیستم یافتند. مقاله با بررسی معماری چهره‌های برجسته معماری فناورانه، روند شکل‌گیری زبان سازه‌ای مدرن را بر بستری فلسفی و میان‌رشته‌ای بازمی‌خواند و در نهایت، نوآوری را نه به‌مثابه گسستی قهرمانانه، بلکه به‌عنوان امتدادی جمعی در میراث فرهنگی معماری تبیین می‌کند.

کلیدواژه‌ها

• نوآوری
• زیست‌الهام
• معرفت‌شناسی معماری
• مدل‌سازی معماری کوچک‌مقیاسی

عنوان مقاله [English]

From Nature to Technological Architecture: An Epistemological Framework

نویسنده [English]

• Mahdi Motamedmanesh

Faculty of Arts and Architecture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran,

چکیده [English]

This article offers a critical reassessment of the dominant narrative in architectural historiography, challenging the myth of the “heroic architect” as the sole originator of structural innovation. Through a three-phase framework—from intuitive imitation to analytical abstraction and finally mutual interplay—it argues that modern structural breakthroughs were not products of isolated genius but the result of a sustained intellectual, philosophical, and experimental tradition. Nature, in this context, functioned not merely as aesthetic inspiration but as an epistemological and procedural partner in design thinking. The widespread use of small-scale models in the twentieth century architecture is examined as a pivotal tool for generating architectural knowledge. By revisiting the works of prominent figures of tectonic architecture, the study demonstrates how architectural form emerged from interdisciplinary discourse and cultural continuity rather than rupture. Ultimately, innovation is recast as a collective and cumulative process, embedded within a deeper heritage of dialogue between human reason and natural order.

کلیدواژه‌ها [English]

• Innovation
• Biomimicry
• Architectural Epistemology
• Small-scale Modeling