بازی تقلید، اعتراض لاولیس و صورت بندی چامسکی از مسئلۀ دکارت

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ، و دانشجوی دکتر ی فلسفه ، دانشگاه اصفهان

2 پژوهشگر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی (IHSS) و دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه تهران (پردیس فارابی)

3 دانشیار فلسفه دانشگاه تهران

چکیده

در آزمایش ذهنی بازی تقلید، آلن تورینگ استدلال می کند که می توان هوشمندی را به هر
ماشینی که این آزمون را با موفقیت از سر بگذراند، نسبت داد. یک اعتراض به معیار
تورینگ، اعتراض لاولیس یا اعتراض مشهور به اراده آزاد است. این اعتراض بیان می کند
ماشین هیچگاه نمی تواند فراتر از انتظار برنامه نویسش عمل کند و در نتیجه هیچ گاه
هوشمند نخواهد بود. در این مقاله، ابتدا این اعتراض را در صورت کلاسیک آن بررسی و
پاسخ تورینگ به آن را ارزیابی خواهیم کرد و نشان خواهیم داد، پاسخ وی به اعتراض
لاولیس صحیح به نظر می رسد. در ادامه، این اعتراض را با توجه به مباحث چامسکی
درباره وجه تولید زبانی که وی از آن تحت عنوان مسا له دکارت یاد می کند، بازتقریر
م یکنیم. بازتقریر زبانی اعتراض لاولیس نشان می دهد که برخلاف نتیجه گیری اولیه
تورینگ، برای رسیدن به ماشین هوشمند تنها پیشرفت های تکنولوژیک راهگشا نخواهد
بود، چرا که هنوز پاسخ نظری روشنی به مسئلۀ دکارت وجود ندارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Imitation Game, Lovelace’s Objection and Chomsky’s Descartes Problem

نویسندگان [English]

  • Abolfazl Sabramiz 1
  • Roohollah Haghshenas 2
  • Mehdi Zakeri 3
1 Researcher at Institute for Humanities and Social Studies (IHSS), and PhD student in philosophy, university of Isfahan
2 Researcher at Institute for Humanities and Social Studies (IHSS) and PhD student in philosophy, university of Tehran
3 Associate professor of Philosophy deopartment, University of Tehran
چکیده [English]

Imitation game is one of the most famous thought experiments in the history of artificial intelligence. In this experiment, Allen Turing introduced a criterion and argued that if a thing can satisfy this criterion, we can call it ‘intelligent’. One objection to this intelligence criterion is known as ‘Lovelace’s objection’ or free will objection. This objection expresses that machines never act beyond their programmers’ anticipation, so they can never be intelligent. This paper investigates Lovelace’s objection and Turing’s responses. As we try to show, Turing responses seem right in this stage. But we think this objection can be rewritten the objection in relation to Chomsky’s ‘Descartes Problem’ about the creative aspect of language use. The relationship between this objection and Descartes problem has not been addressed in the literature of artificial intelligence. In the end of paper, we will show that there is no theoretical solution to this revised objection yet. So, without a good answer to this problem, we cannot have intelligent machines just through technological developments.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Imitation game
  • Descartes problem
  • Lovelace objection
  • Chomsky

مراجع

اعتماد، شاپور، 1369 ، "نوآم چامسکی: مسئله افلاطون، مسئله ارول، مسئله دکارت " در فرهنگ،
.62- شماره 6، صص 11
چامسکی، نوام، 1387 ، زبان و ذهن، ترجمه کورش صفوی، تهران: هرمس.
چامسکی، نوام، 1390 ، معماری زبان، ترجمه محمد فرخی یکتا، تهران: روزبهان.
دکارت، رنه، ب 1385 ، گفتار در روش درست راه بردن عقل و جستجوی حقیقت در علوم، ترجمه
محمد علی فروغی، مشهد: مهردامون.
Bringsjord, S., Bello, P., & Ferrucci, D. (2001). Creativity, the Turing Test, and the (Better)
Lovelace Test. Minds and Machines, 11, 3-27.
Chomsky, Noam, 2000, New Horizons in the Study of Language and Mind,Cambridge:
Cambridge University Press.
Chomsky, N. 1996, Powers and Prospects: Reflections On Human Nature and the Social Order,
London: Pluto Press.
Chomsky, N. 1988, Language and Problems of Knowledge, MIT Press.
Chomsky, N, 1982, “A Note on the Creative Aspect of Language Use” in The Philosophical
Review, Vol. 91, No. 3, pp 423-434.
Chomsky, Noam. 1975, Reflections on Language, New York: Pantheon Books.
Das Gupta, Amitabha, 1999, “Descartes and Chomsky: an interface between language and
Mind” in Indian Philosophical Quarterly, Vol. XXVI, No. 1, pp 125-147.
Drach, M. 1981, “The Creative Aspect of Chomsky’s Use of theNotion of Creativity” in The
Philosophical Review, XC, No. 1, pp 44-65
Fetzer, J. H. (1990). Artificial Intelligence: its Scope and Limits.Kluwer Academic Publishers.
Guttenplan, S. (Ed.). (1994). A Companion to the Philosophy of Mind (pp. 231-235). Oxford:
Blackwell.
ابوالفضل صبرآمیز و دیگران 45
Hartree, D. R. (1949). Calculating Instruments and Machines. Urbana: University of Illinois
Press.
Moravec, H. P. (1999). Robot: Mere machine to transcendent mind. Oxford University Press
on Demand.
Oppy. G. & Dowe. D. (2011). The Turing Test. The Stanford Encyclopedia of
Philosophy.<http://plato.stanford.edu/archives/spr2016/entries/turing-test/>.
Turing, A. M. (1950). Computing machinery and intelligence. Mind, 59(236), 433-460.
Wiggins, G. A. 2006. A preliminary framework for description, analysis and comparison of
creative systems. Knowledge-Based Systems, 19(7), 449-458
فلسفه علم

دوره 7، شماره 13
بهار و تابستان 1396
صفحه 23-44

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار