نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیار فلسفه، گروه فلسفه ذهن، پژوهشکده علوم شناختی

چکیده

پل هریچ (Paul Horwich) در کتابها و مقالاتی مختلف به نقد برهان ویتگنشتاینِ کریپکی (1982) پرداخته است. در این مقاله به یکی از پاسخ­های وی به یکی از برهان­های ویتگنشتاینِ کریپکی پرداخته، استدلال می­کنم که دلایل او برای رد برهان ویتگنشتاینِ کریپکی کفایت نمی­کنند. در بخش 2 به توضیح آرای ویتگنشتاینِ کریپکی و شکاکیت معنایی (Meaning Scepticism) خواهم پرداخت. در بخش 3 به توضیح صورتبندی هریچ از استدلال هنجارمندی ویتگنشتاینِ کریپکی، که خود آن را «استدلال راهنمایی عقلانی» (The Rational Guidance Argument) نام می­دهد، خواهم پرداخت. در بخش 4 نقد هریچ بر این استدلال را بررسی خواهم کرد. چنان که خواهد آمد هریچ با پیشنهاد نسخه­ای از نظریۀ آمایشی (Dispositional)که بر معرفی «آمایش برای تصحیح خویش» (Self-correction disposition) مبتنی است می­کوشد به استدلال راهنمایی عقلانی ویتگنشتاینِ کریپکی پاسخ دهد. با بخش 5و استدلال علیه کارآمد بودن این پیشنهاد در پاسخ به ایراد هنجارمندی، مقاله را به پایان خواهم برد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Horwich’s Criticism against Kripke’s Account of Rule-following

نویسنده [English]

  • reza mosmer

Assistant Professor of Philosophy, Department of Philosophy of Mind, Institute of Cognitive Sciences

چکیده [English]

Paul Horwich has criticized Kripke’s Wittgenstein’s (KW) rule-following argument. In this paper, I shall explore one of Horwich’s multiple objections to KW and argue that it is not effective. In section 2 I will discuss KW’s meaning skepticism. Of various candidates that KW explores for the facts that meaning-ascription sentences are meant to correspond, I will explain exclusively dispositional facts. In section 3 Horwich’s explanation of KW’s “rational guidance argument” against dispositionalism about meaning-ascription sentences. This will be followed by a discussion of Horwich’s objection to the argument in section 4. By introducing the idea of “self-correction disposition,” as it will be explained, Horwich tries to save the dispositionalism. In the final section of the paper I shall try to show that Horwich’s appeal to the disposition to self-correct faces the problem of “rational guidance argument” again

کلیدواژه‌ها [English]

  • Horwich
  • Kripke
  • Wittgenstein
  • Disposition
  • Rule-following
Ahmed, A. (2007), Saul Kripke. London: Continuum.
Horwich, P. (1998), Meaning. Oxford: Oxford University Press.
Horwich, P. (2010), “Regularities, Rules, Meanings, Truth Conditions, and Epistemic Norms”, in Paul Horwich, Truth–Meaning–Reality, Oxford: Oxford University Press, pp. 113-142.
Horwich, P. (2012), Wittgenstein’s Metaphilosophy, Oxford: Oxford University Press.
Kripke, S. (1982), Wittgenstein on Rules and Private Language. Cambridge, MA:
Harvard University Press.
Kusch, M. (2006), A Scetical Guide to Meaning and Rules: Defending Kripke’s Wittgenstein. Chesham: Acumen.
Shakespeare, W. (2009), Richard III. ed. John Dover Wilson, Oxford: Cambridge University Press.
Zalabardo, J. (1997), “Kripke's Normativity Argument", TheCanadian Journal of Philosophy, 27, no. 4, pp. 467-88, rerinted in Alexander Miller and Crispin Wright, eds. (2002), Rule-following and Meaning. Chesham: Acumen, pp. 274-293